Been around the world, there's no place like home

10.000 kilometer in de trein, 3 verschillende reusactige landen, 3 totaal verschillende culturen.

Het is niet te vergelijken wat we allemaal aan rare dingen hebben gezien, die allemaal per land zo verschillend waren.

Eten, van stokjes met rijst, tot yak tot europese kost. Slapen van (semi)luxe hotels, tot koude tentjes, tot schommelende treinen. Politiek, van mega controlling communist party, tot opkomende economie, tot tevredenheid na ex-onderdrukking. Landschap, van mega mega druk stapel mensen op elkaar, tot eindeloze landschappen met niks, tot de oneindige stroom berkenbomen.

Ook de mensen die we ontmoet hebben hadden ook allemaal een interessante insteek over het leven. De mensen die natuurlijk ook meer zulke reizen maken, zijn namelijk niet echt benidorm types, en hebben we veel plezier mee gehad.

In de tijd dat we wegwaren hebben we met 3 sterfgevallen te maken gehad, en dus realiseren we ons maar weer des te meer hoe gezegend we zijn dat we in goede gezondheid in de positie zijn om zo'n soort reis te maken. Het was ronduit AMAZING!

big big city ( ow what a pity)

Moskow, 15 miljoen inwoners, en eigenlijk alles wat we willen doen en zien kunnen we rustig heenlopen, ofwel zo groot is alles ook weer niet helemaal. Het eerste wat opvalt zijn de ronduit extravagante prijzen voor alles, koffie voor 4 euro, biertje voor 6 euro, entreegelden tot 20 euro pp voor simpele dingen, maar voor de metro dan weer voor 75 cent onbeperkt rondcrossen. Typisch dat onze chauffeuze van het station irina, en onze gids voor de dag elena ook echt zo heten als dat je bij russische dames zou verwachten. Eigenlijk is rondreizen met gidsen muf, omdat je een beetje blind van hot naar her gezeuld wordt, maar het mooie van gidsen is dat je een beetje een kijkje in het leven krijgt van bewoners. Elena heeft namelijk de communistische tijd meegemaakt incl KGB die je de hele dag overal afluisterde en het dagenlang in de rij staan voor eten en kleding. Ofwel, zulke dingen zijn een stuk boeiender dan hoe lang lenin al in zn mausoleum ligt te slapen. Hoewel lenin en zn mattie stalin wel goede smaak hadden voor metrostations in te richten, maar verder deden ze niet veel tofs. Opvallend maar begrijpelijk hier is dus dat oude mensen een beetje nukkig kijken( maar mensen staan hier we'll voor ze op in de bus enzo), en de jonge mensen een stuk vrolijker zijn. Ook eten de russen hier wel zn bord gewoon leeg in tegenstelling tot de gemiddelde all-in vreetschuur. Ook hebben ze hier prachtige en schone parken ( het kremlin blijkt hier heel logisch op donderdag dicht te zijn), waar we heerlijk in rondloungen. Parken met free wifi voor het hele park voor iedereen, mooi houten hangplaatsen aan het water waar gewoon stroompunten zijn om effe rustig je laptoppie ofzo in te pluggen. Regel dat maar eens in nederland VVD en PvdA!!!

I'm on a train,on a train, on a tjukkatjukka traaaaaaaaain

De trein gaat alsmaar verder van station naar station, ik kom op plaatsen waar ik nooit ben geweest. Dan rammelt er zeker geen kar met koffie en thee, maar wel van allerhande andere dingen. Reizen met de trein van oost naar west staat namelijk niet echt bekend om zn toeristische situatie ( ik denk hooguit 10 toeristen in 11 wagons ofzo) maar staat des te meer bekend om zn handel. En dan is handel of smokkel een volledig uitwisselbaar begrip. Op het vertrekperron in ulaan bator staan mensen met halve pallets aan spullen klaar om de trein in te laaien. Dit in de vorm van dekens,sokken,handtassen, broeken van het merk leivis enz enz. Eenmaal ingestapt breekt er een soort grote paniek uit,want het is nog maar 8 uur tot de russische grens, en dit betekent coupes doorzoeken, snuffelende honden en heeeeeel veel hele boos kijkende russische douanedames (echt alleen maar dames). De grote ruilhandel in de trein begonnen. Alle spullen worden onderling uitgewisseld,iedereen lijkt elkaar ineens te kennen en draaft op en neer, geheime luiken onder kleedjes worden geopend,er wordt ook aan ons gevraagd of ze 'even' wat spullen in ons coupe mogen leggen en ongeveer een uurtje voor de russische grens is er ineens geen handelwaar meer te bekennen en doet iedereen of ie slaapt. Bizar om te zien. Eenmaal bij de grens begint de razzia, wij sukkeltoeristen worden met rust gelaten, maar andere coupes worden helemaal overhoop gehaald en een hoop spullen gaan van boord. Al dit alles is natuurlijk weer midden in de nacht. De volgende dagen op stations waar we ongeveer 20 minuutjes stilstaan gaat ineens alle handelswaar weer naar buiten, en komt de plaatselijke bevolking allemaal zooi kopen. Maar komt er een politiemannetje ( die er denk ik wel 20 op elk perron rondlopen), is ineens alle handelswaar weer pleitos. Ondertussen staan de stewardessmevrouwtjes ook in burger gewoon mee sjaaltjes te verkopen, dus deze trein is echt een grote smokkelpartij, heel bizar. Wij hadden gelukkig weer een 2persoonscoupe, wat we niet hadden verwacht, waar we erg blij mee waren. Onze nieuwe vrienden( een aussi-canadees stel) sliepen in een 4persoonshut samen met de verkopers, en dat was dus een grote zooi in hun hut, paniek voor de grens, en waren ze ongeveer bang dat hun spullen verkocht werden. Maar wat doe je dan in zo'n hut als je 100 uur in de trein zit? Lekker 10 uur per nacht slapen, beetje boekje lezen (wij zijn ons brein) en daarover discussieren, filosoferen over het leven, instant noodles vreten, naar buiten staren en bier drinken met de aussi buren. Het was voorbij voor we er erg in hadden!! Nu hangen we in centrum moskow en slapen we in het voormalig olympische dorp, tot nu toe vet!!

ey paul, gooit die turbo dr in, verrekte mongol

In mongolie is turbo eigenlijk helemaal niet mogelijk. In de hoofdstad wil men je dolgraag plat rijden, nog platter dan in china, maar eenmaal 10 km de stad uit kan het echt genieten beginnen. ingredienten: twee 4wheel drives, 10 enthousiaste nederlanders (een stelletje, moeder en dochter, drie dames van rond de 60(die als jonge honden wel 20 leken), en wij), 2 mongoolse chauffeurs alias automonteurs, een een jonge mongoolse gids die prima engels kon. Doel: rondcrossen in het groenere deel van mongolie Herberg: in tentenkampen Omgeving; te mooi om waar te zijn Wat kom je onderweg hier in tegen... Al snel houdt de weg op na de stad, en gaat de wereld over op zandsporen. Hier kun je klaarblijkelijk prima met 60 km/h overheen crossen, TENZIJ : -er een van de duizenden kuilen ineens zijn -de weg te steil de berg overgaat, en je dus terug naar versnelling 1 moet -je door de rivieren moet oversteken -je accu leeg is -je jezelf vastrijdt in de blub en twee busjes je eruit moeten trekken -je auto ineens een dubieus geluid maakt dat verergert bij hogere snelheden Dan slaap je dus in ronde tenten (gers) wat opzich super relaxt is. Alleen aangezien het snachts aanzienlijk vriest is het zaak je vuur in de tent aan te houden, wat ons precies 1 keer gelukt is haha. Wij zouden echt slecht functioneren als holbewonders. De darkest hours before the dawn waren dus behoorlijk fris in ons tentje. Wat iedereen natuurlijk toch wil weten, ja inderdaad ze vreten hier overal yak en schaap. En das best goed te doen, maar na een week yakmelk( waar je straalbezopen van wordt), yakyoghurt,yakkaas,bapao met yak, yaksoep enz enz ben je er wel klaar mee. Dus hebben we heerlijk gisteren een vette pizza gepakt, zit er ook yakkaas op, yak (kak). Net een serieuze wassessie gehouden van zowel mensch als kledij om de dubieus circelende lucht rondom ons te verwijderen, waarvan de hotelhousekeeping een infarct op gaat doen, aangezien we alle bedden hebben verschoven, de gordijnen van de rails hebben gehaald en hier onze kleren hiervoor in de plaats hebben gehangen. Conclusie; het land is echt amazing. We hebben een week rondgecrosst en denk ik 0,1% procent van het dunbevolkste land ter wereld gezien. Wij als stadse mensen zouden zeker doodgaan hier in de winter op het platteland, die nomaden zijn helemaal gek. Morgen duiken we voor 4 dagen de trein in, dus zijn we weer van de radar dus geen stress fam van overbeek.

don't let the sun go down on me

Zij aan zij zaten ze tegen elkaar aan. Het moment was voorbij, en ze konden bijna niet geloven hoe ze het beleefd hadden. De opbouw was fantastisch...wachtend en smachtend hadden ze reikhalzend naar het moment uitgekeken en alles hiervoor aan de kant gezet, en gelegd. Samen in een immense harmonie en verhoogd bewustzijn, was het hoogtepunt eindelijk daar... De zonsondergang vanuit de trein in niemandsland. (Ja de tekstopbouw kan je bekend voorkomen, dames. Boek 2 heeft wel soort van meer verhaal erin, maar literatuur zou ik het nooooooooit durven noemen!!!!!) Het begon allemaal met een topdag in datong, met veel cultureel gespuis was echt indrukwekkend was. Vermoeiend hiervan besloten we impulsief even een massage in het hotel te nemen. Nou dat hebben we geweten zeg. Chinese massage is alsof een kung-fu helga al haar frustraties van het afgelopen jaar even op je botviert. Wat een kracht hebben die chickas zeg, die hoeven niet bang te zijn op straat. Begin van de middag mochten we de trein weer in vandaag, gelukkig zijn alle vetrekborden in het chinees, dus hadden we geen idee waar we heen moesten. Even de weg vragen, en we mochten mee naar het politieburo. En alleen maar lachende gezichten..karin beetje stress... En ineens mochten we mee naar een speciale wachtruimte voor soldaten en invaliden, et voila de liefste vrouw kwam ons naar het perron brengen. Ole!! We zitten met zn tweeen in een vierpersooncoupe, dus behoorlijk chill. Eindeloze landschappen die nu inmiddels heel erg kaal zijn, met dus een fenomenale zonsondergang boven land! Nu zijn we bij de grens van china met mongolie, en mogen we heerlijk wachten, 5 uur om precies te zijn. Om een duistere reden en iets met trein onderstel wisselen is onze trein net weggereden zonder ons, en onze paspoorten zijn ingenomen door de customs. But hey, iedereen hier ziet er chill en rustig uit, dus dan zijn wij dat ook he!!!

friends wil be friends

Hoe simpel kan het leven ook zijn. Eerst ouwehoer je een uurtje met meisje wat je op de trein zet, gelukkig maar overigens want beijing west railway station is formaat schiphol alleen dan zonder engels. Daarna deel je een coupe met een vriendelijke gast uit thailand, die op wereldreis is. Hij werd overigens overal in het chinees aangesproken, wat ie echt niet kon. Caliber: blond dus je kan vast ook zweeds of noors. Maar hij wist veel van wereldproblematiek en politiek dus hein kon er mee lullen, en hij bleek ook cardiochirurg in traineeship te zijn in chicago, dus wij hadden ook we'll wat te bepraten. Na 6 uurtjes trein in datong aangekomen, een koningsmaal genuttigd voor een eurotje of 9 inclusief drinken, en tot de conclusie komend dat we wat meer eten in treinen mee moeten nemen want anderd worden we we'll heel schraal. Op de terugweg zochten we een biertje, vonden we deze op plastic stoelen op straat, en werden we toegeschreeuwd door een aantal chinese werkers die met ons wilden babbelen. Dus af en toe kwam er eentje bij, durfde er eentje te vragen of ik single was, en zei de volgende dat ie jarig was, tuuuuuuuurlijk. Maar toen er ineens een roze verjaardagstaart optafel kwam moesten we toch echt erbij komen zitten, en mee kleine glaasjes ad-ten. Want gewoon nippen is niet gaaf dus, je moet em achterover gooien en keihard CHAAAAAA roepen. Het geheel hier is we'll aan ons besteed! Zzzzzz

opzij, opzij, opzij

Maak plaats, maak plaats, maak plaats Wij chinezen hebben mega mega haast Opzij, opzij, opzij, Er lopen wat blonde lui op straat Wat doen ze hier toch, ze gaan eraan!!!! We moeten ze proberen plat te rijden Met stille electrische scooters, op zebrapaden En terug de metro induwen,... We kunnen ze hier niet langer laten wandelen!!!! Ofwel, onze wandelingetjes van rond de 10 km elke dag door de stad komt morgen een eind aan. We gaan naar een piepklein stadje datong met maar 3 miljoen inwoners, op een kleine 6 uur treinen van hier. Beijing is ronduit vet, overal mooie parken afwisselend met debiel hoge flats en kleine hutongwijkjes. Naar de wc in de hutong is ronduit een (gore) belevenis, en zo flauw ben ik niet. Er zijn geen wcs in gebouwen, ook niet in huizen,barren,restaurants enz enz. Je mag gezellig naar de openbare plee op straat waar je letterlijk met 5 dames naast elkaar in een gat in de grond zit te dumpen, zonder tussenschotjes. Zakdoekjes vergeten doe je maar 1 keer, en als enige blonde plassen in zo'n "hell-hole" zoals wij ze noemen, trekt gelukkig genoeg bekijks van je mede buren op de wc. Eten daarntegen is een werkelijk echt een waar festijn! De hollandse kost is acuut verbannen vanaf nu op de pieter stockmanslaan. Vandaag aten we uit een hotpot, ofwel rauw vlees en groente in een pot kokende soep keilen, daarna in saus, en daarna in je mond. Wie weet hoe goed ik met stokjes kan eten, kan zich wel voorstellen hoe de tafel na dit culinair festijn eruit ziet. Peace out, a-town!!

walking on sunshine

Na een dag enorme beijingse smog mee te hebben gemaakt, inclusief bijbehorend absurd afwateren en bij moeten slobberen als kamelen om nog een beetje op je benen te kunnen blijven staan, openden we de gordijnen sochtends en.....badabing badaboem.....strakblauw!! Volgens vincent de gidsmans was het allang geleden dat dat gebeurd was, dus iedereeen buiten was ineens een stuk gelukkiger. Althans, gelulkkiger is voor chinesen soms relatief moeilijk af te zien, behalve als ze aan het eten zijn, of in een van hun mobieltjes aan het bulderen van het lachen zijn. Op straat valt er nog steeds minder te lachen als de beijingers rondrijden in 1 van hun 6 miljoen autos. Het is namelijk nogal druk te noemen op straat, qua autos voetgangers, fietsers en vooral geruisloze electrische scooters. Dit geruisloze geluid van de scooters compenseren de autos ruimschoots met hun favoriete geluid; de claxon. Simpelweg te gebruiken voor al uw problemen! Voor het waarschuwen als u neigt 1 van de 20 miljoen beijingers plat te rijden, voor het groeten van uw bekenden op straat, voor aan te geven dat u wilt gaan keren op een 2x4baans weg, voor het aangeven dat u zowel links als rechts wilt gaan inhalen, en natuurlijk ook voor aan te geven als u uw veel te dure bolide wilt laten invoegen in een onmogelijke positie. Ons nieuwe favoriete vervoersmiddels is inmiddels dus de metro, voor 32 cent de hele stad door. Ook hebben we geleerd dat biertjes een variabele prijs kunnen hebben. Bij de ontbijtkraam op de hoek ook voor 32 cent tot 5 euro op een veel te duur terras. Gelukkig zijn wij die sukkels die hier rustig intrappen,zodat die chinesen thuis ook nog wat te lachen hebben. :ebben we ook nog wat gedaan dan? Tuurlijk! Vincent heeft ons wegwijs gemaakt in het zomerpaleis, de hutongs, de drumtower, de lamatempel, het olympisch dorp en laten rodelen van de chinese muur af (serieus) Vanaf morgen gaan de kinders zonder gids buiten spelen! (Quote van de dag: babies hebben hier geen luiers aan, zodat ze makkelijker op straat kunnen plassen)