Zij aan zij zaten ze tegen elkaar aan. Het moment was voorbij, en ze konden bijna niet geloven hoe ze het beleefd hadden. De opbouw was fantastisch...wachtend en smachtend hadden ze reikhalzend naar het moment uitgekeken en alles hiervoor aan de kant gezet, en gelegd. Samen in een immense harmonie en verhoogd bewustzijn, was het hoogtepunt eindelijk daar... De zonsondergang vanuit de trein in niemandsland. (Ja de tekstopbouw kan je bekend voorkomen, dames. Boek 2 heeft wel soort van meer verhaal erin, maar literatuur zou ik het nooooooooit durven noemen!!!!!) Het begon allemaal met een topdag in datong, met veel cultureel gespuis was echt indrukwekkend was. Vermoeiend hiervan besloten we impulsief even een massage in het hotel te nemen. Nou dat hebben we geweten zeg. Chinese massage is alsof een kung-fu helga al haar frustraties van het afgelopen jaar even op je botviert. Wat een kracht hebben die chickas zeg, die hoeven niet bang te zijn op straat. Begin van de middag mochten we de trein weer in vandaag, gelukkig zijn alle vetrekborden in het chinees, dus hadden we geen idee waar we heen moesten. Even de weg vragen, en we mochten mee naar het politieburo. En alleen maar lachende gezichten..karin beetje stress... En ineens mochten we mee naar een speciale wachtruimte voor soldaten en invaliden, et voila de liefste vrouw kwam ons naar het perron brengen. Ole!! We zitten met zn tweeen in een vierpersooncoupe, dus behoorlijk chill. Eindeloze landschappen die nu inmiddels heel erg kaal zijn, met dus een fenomenale zonsondergang boven land! Nu zijn we bij de grens van china met mongolie, en mogen we heerlijk wachten, 5 uur om precies te zijn. Om een duistere reden en iets met trein onderstel wisselen is onze trein net weggereden zonder ons, en onze paspoorten zijn ingenomen door de customs. But hey, iedereen hier ziet er chill en rustig uit, dus dan zijn wij dat ook he!!!