Hoe simpel kan het leven ook zijn. Eerst ouwehoer je een uurtje met meisje wat je op de trein zet, gelukkig maar overigens want beijing west railway station is formaat schiphol alleen dan zonder engels. Daarna deel je een coupe met een vriendelijke gast uit thailand, die op wereldreis is. Hij werd overigens overal in het chinees aangesproken, wat ie echt niet kon. Caliber: blond dus je kan vast ook zweeds of noors. Maar hij wist veel van wereldproblematiek en politiek dus hein kon er mee lullen, en hij bleek ook cardiochirurg in traineeship te zijn in chicago, dus wij hadden ook we'll wat te bepraten. Na 6 uurtjes trein in datong aangekomen, een koningsmaal genuttigd voor een eurotje of 9 inclusief drinken, en tot de conclusie komend dat we wat meer eten in treinen mee moeten nemen want anderd worden we we'll heel schraal. Op de terugweg zochten we een biertje, vonden we deze op plastic stoelen op straat, en werden we toegeschreeuwd door een aantal chinese werkers die met ons wilden babbelen. Dus af en toe kwam er eentje bij, durfde er eentje te vragen of ik single was, en zei de volgende dat ie jarig was, tuuuuuuuurlijk. Maar toen er ineens een roze verjaardagstaart optafel kwam moesten we toch echt erbij komen zitten, en mee kleine glaasjes ad-ten. Want gewoon nippen is niet gaaf dus, je moet em achterover gooien en keihard CHAAAAAA roepen. Het geheel hier is we'll aan ons besteed! Zzzzzz