De trein gaat alsmaar verder van station naar station, ik kom op plaatsen waar ik nooit ben geweest. Dan rammelt er zeker geen kar met koffie en thee, maar wel van allerhande andere dingen. Reizen met de trein van oost naar west staat namelijk niet echt bekend om zn toeristische situatie ( ik denk hooguit 10 toeristen in 11 wagons ofzo) maar staat des te meer bekend om zn handel. En dan is handel of smokkel een volledig uitwisselbaar begrip. Op het vertrekperron in ulaan bator staan mensen met halve pallets aan spullen klaar om de trein in te laaien. Dit in de vorm van dekens,sokken,handtassen, broeken van het merk leivis enz enz. Eenmaal ingestapt breekt er een soort grote paniek uit,want het is nog maar 8 uur tot de russische grens, en dit betekent coupes doorzoeken, snuffelende honden en heeeeeel veel hele boos kijkende russische douanedames (echt alleen maar dames). De grote ruilhandel in de trein begonnen. Alle spullen worden onderling uitgewisseld,iedereen lijkt elkaar ineens te kennen en draaft op en neer, geheime luiken onder kleedjes worden geopend,er wordt ook aan ons gevraagd of ze 'even' wat spullen in ons coupe mogen leggen en ongeveer een uurtje voor de russische grens is er ineens geen handelwaar meer te bekennen en doet iedereen of ie slaapt. Bizar om te zien. Eenmaal bij de grens begint de razzia, wij sukkeltoeristen worden met rust gelaten, maar andere coupes worden helemaal overhoop gehaald en een hoop spullen gaan van boord. Al dit alles is natuurlijk weer midden in de nacht. De volgende dagen op stations waar we ongeveer 20 minuutjes stilstaan gaat ineens alle handelswaar weer naar buiten, en komt de plaatselijke bevolking allemaal zooi kopen. Maar komt er een politiemannetje ( die er denk ik wel 20 op elk perron rondlopen), is ineens alle handelswaar weer pleitos. Ondertussen staan de stewardessmevrouwtjes ook in burger gewoon mee sjaaltjes te verkopen, dus deze trein is echt een grote smokkelpartij, heel bizar. Wij hadden gelukkig weer een 2persoonscoupe, wat we niet hadden verwacht, waar we erg blij mee waren. Onze nieuwe vrienden( een aussi-canadees stel) sliepen in een 4persoonshut samen met de verkopers, en dat was dus een grote zooi in hun hut, paniek voor de grens, en waren ze ongeveer bang dat hun spullen verkocht werden. Maar wat doe je dan in zo'n hut als je 100 uur in de trein zit? Lekker 10 uur per nacht slapen, beetje boekje lezen (wij zijn ons brein) en daarover discussieren, filosoferen over het leven, instant noodles vreten, naar buiten staren en bier drinken met de aussi buren. Het was voorbij voor we er erg in hadden!! Nu hangen we in centrum moskow en slapen we in het voormalig olympische dorp, tot nu toe vet!!